Έρως & Ψυχή

Η συνάντηση της ψυχής με τον Έρωτα μας παρασύρει σε ένα σωματικό ταξίδι, τόσο εσωτερικό όσο και φυσικό, με προορισμό την προσέγγιση του «άλλου».

Η χορογραφική πρόταση είναι εμπνευσμένη από τον αρχαίο μύθο του Έρωτα και της Ψυχής, όπως καταγράφηκε από τον Απούλιο κατά τη ρωμαϊκή εποχή, αλλά και όπως αποδόθηκε ποιητική από την Ιρλανδή ποιήτρια Mary Tighe στο έργο της "Psyche, or the legend of love" τον 19ο αιώνα. Ο μύθος μας μιλάει για τον Έρωτα και την Ψυχή, δύο μυθικές φιγούρες-προσωποποιήσεις των αντίστοιχων εννοιών, και του αγώνα τους ώστε να καταφέρουν να ορίσουν οι ίδιοι τη ζωή αλλά και την αγάπη τους. Η χορογραφική προσέγγιση αφορά ένα ντουέτο, όπου η δυαδικότητα των προσώπων του μύθου αλλά και των ρόλων εραστή/ερωμένου περιπλέκονται και δημιουργούν ένα ενιαίο σύστημα δύο κινούμενων σωμάτων.
Η χορογραφία επικεντρώνεται στη μεταμορφωτική διαδικασία που συνεπάγεται ο έρωτας, κατά την οποία οι δοκιμασίες αλλά και οι απολαύσεις αναμειγνύονται και δημιουργούν ένα ενιαίο ενσώματο βίωμα. Αυτό το βίωμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη φυσική παρουσία και την υλικότητα των σωμάτων, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει πέραν από τα όρια που αυτά θέτουν, πέραν ακόμα και από την αντίληψη του εαυτού.
Ο πόνος, όπως προσεγγίζεται από τη Βουδιστική φιλοσοφία, είναι συνδεδεμένος με τον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, ως απόδειξη πως είμαστε ζωντανοί. Με τον τρόπο αυτό αποκτά κεντρικό ρόλο στη συνείδηση τόσο του 'εαυτού' όσο και του 'άλλου'. Μέσω του έρωτα, και του κινήτρου που αυτός δίνει για συναισθηματική δράση και για την προσπάθεια να πραγματώσεις το επιθυμητό ως πραγματικό, ο πόνος αναδεικνύεται όχι ως ένα αρνητικό παρελκόμενο, αλλά ως μία βεβαιότητα, που με τη σειρά της επιβεβαιώνει και ισχυροποιεί τον ίδιο τον έρωτα. Όπως βλέπουμε και στον αρχαίο μύθο, στη δεύτερη δοκιμασία της Ψυχής, το να αντιμετωπίζεις τον πόνο με υπομονή και στοργή, ενσωματώνει την έννοια της αγάπης στο βίωμα του πόνου και εξαλείφει την τάση για βία.

 Ο χορός, ως παραστατική τέχνη, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τη δοκιμασία του σώματος, τον σωματικό πόνο και την καταπόνηση. Ένα «χορεύον σώμα» τελεί συνεχώς υπό δοκιμασία και κουβαλά μέσα του την προσπάθεια και την περιπλοκότητα μιας δημιουργικής διαδικασίας. Το καλλιτεχνικό «προΐον» δεν προκύπτει απλά ως αποτέλεσμα αλλά ενυπάρχει στην ίδια τη διαδικασία. Με βάση αυτή την προσέγγιση, το βίωμα ενός σώματος υπό περιορισμό, που προσπαθεί να απελευθερωθεί όχι ενάντια αλλά μέσα από τη συνύπαρξη με τη δοκιμασία του, είναι το πρωταρχικό χορογραφικό υλικό της δημιουργίας. Μέσα από τη φυσική υπόσταση του σώματος, οι ρόλοι του υποκειμένου και του αντικειμένου του έρωτα, συγχέονται δημιουργώντας ένα κινητικό κράμα ως γέφυρα για την προσέγγιση του «άλλου».

Στη σύγχρονη εποχή όπου η προσωπική επαφή σταδιακά παραγκωνίζεται και φιλτράρεται μέσω μιας οθόνης , ο φόβος της επικοινωνίας και της πιθανότητας της απόρριψης γιγαντώνεται. Ο έρωτας, ως τολμηρή δοκιμασία και δράση εξέγερσης από το καθημερινό, έρχεται ενάντια στο φόβο και την επιφανειακή επικοινωνία, δημιουργώντας την αφορμή για ένα προσωπικό ταξίδι μεταμόρφωσης. Αποτελεί με τον τρόπο αυτό το πεδίο πραγματοποίησης του «ανέφικτου» και του «ιδεατού».

Διάρκεια: 30'

Συντελεστές
Χορογραφία: Ηλίας Μπαγεώργος
Ενδυματολογική επιμέλεια: Francesco Infante Μουσική :Γιώργος Στεφανακίδης
Οργάνωση παραγωγής: Dance Athens
Ερμηνεία:Μπανούση Γιούλης ,Μπαγεώργος Ηλίας,Κωσταντίνος Αργυρίου